Meerdere liefdespartners is helemaal van deze tijd
We naderen het najaar van 2021 en zijn net een aantal maanden uit een heftige lock-down. Een lock-down waarin er veel nieuwe aandacht werd gevraagd. Aandacht voor ouderen, jongeren, alleenstaanden, ouders met kinderen die thuis onderwijs volgen, restauranthouders, winkeliers, kroegbazen, sportschoolhouders…Voor wie eigenlijk niet? Ik wil het hebben over een groep mensen voor wie geen aandacht is. Ik doel op de groep mensen met een niet-conventionele liefdesrelatie. Tegelijkertijd besef ik dat er geen aandacht is voor deze groep vanwege onze diepgewortelde, door onze ouders en voorouders ingeprente overtuigingen over wat voor ons de beste relatievorm zou zijn. Corona bracht van alles aan het licht, zo ook de onderbelichting van alternatieve relatievormen.
Niet-conventionele liefdesrelatie
Hoe is het gegaan, die afgelopen tijd van isolatie en quarantaine met mensen die een open relatie hebben? De polyamoreuzen, swingers en vreemdgangers? Wonende in een Vinex-wijk, kom ik veel mensen met specifieke uitdagingen tegen. Daarover vertelde ik uitgebreid in mijn blog. Ook zie ik in mijn praktijk veel mensen die in een traditionele relatievorm zitten en tegelijkertijd worstelen met het door de opvoeding en omgeving ingegeven idee dat het hebben van een gezin (lees: vader, moeder en (twee) kindjes) het hoogste goed is.
Monogamie als ingeprente overtuiging
Deze overtuiging krijgen we mee. Al vroeg beseffen we een uitzondering te zijn als we niet met een papa en een mama in één huis wonen. Onze hypotheekvormen en regelingen betreffende nalatenschap, het huwelijk en zelfs onze huizen, zijn gebaseerd op deze relatievorm. Zie maar eens met twee stellen een hypotheek te krijgen voor één huis of (nog gekker) met drie personen. Een huwelijk met meer dan één persoon, polygamie, is in Nederland zelfs verboden.
Waar komt monogamie vandaan?
Hoe komt het dat we zo neigen naar deze relatievorm en deze vorm sociaal geaccepteerd is, terwijl andere vormen vaker worden afgekeurd? Opvallend, want in het dierenrijk zijn er maar een handvol diersoorten monogaam. De bekendste zijn de zwanen en tortelduifjes. Het graag hebben van een gezin, bestaande uit een man, een vrouw en kinderen is van oudsher ontstaan uit de nood naar financiële en lichamelijke veiligheid. Een man zorgde voor de buit na de jacht, (tegenwoordig het geld). De vrouw voor het onderkomen en de kinderen. De kinderen op hun beurt zorgden voor het voortbestaan van de mensheid en de familie. Tegenwoordig zijn vrouwen zelfstandig en hebben ze niet per se een man nodig voor die buit. Mannen kunnen heel goed kinderen opvoeden en koken, dus wat maakt dan dat we toch zo graag die monogame relatie hebben en dat gezin vormen?
Emotionele veiligheid
Emotionele veiligheid! Althans, dat denken we, want wanneer is het echt veilig? Als we net geboren zijn, dan zijn we compleet afhankelijk van onze verzorgers om te overleven. Wanneer we ons onprettig voelen door gebrek aan eten of affectie, leren we dat een ander ons onprettige gevoel komt opheffen. Daar trekken we al vroeg de conclusie uit dat een ander onze behoeftes vervult en dat we anders doodgaan. Een van de basisbehoeftes van ons mensen is veiligheid. Niet zo gek dat we in onze volwassen liefdesrelaties verwachten dat de ander ons veiligheid biedt. En veiligheid laat zich al eeuwenlang omschrijven als een dak boven je hoofd, een man, een vrouw en kinderen onder dat dak om elkaar in leven te houden.
Hang naar spanning en onveiligheid
Nu we ons minder druk hoeven maken over eten en geld komen we makkelijker aan onze emotionele veiligheid of het gevoel van onveiligheid, als de ander ons door onze conditioneringen naar ons idee geen veiligheid meer biedt. Mensen die zijn gaan beseffen dat ze echte veiligheid alleen bij zichzelf vinden, durven soms een andersoortige relatievorm aan waarbij minder sprake is van het vervullen van elkaars emotionele, fysieke en financiële hang naar veiligheid. Sterker nog: eerder de hang naar spanning en onveiligheid, die we allemaal ook in meer of mindere mate hebben, wordt hierdoor vervuld.
Alternatieve relatievormen
De reden van het schrijven van deze blog is dan ook dat ik graag andere relatievormen onder de aandacht wil brengen. Om het oordeel erover te verzachten en duidelijk te maken dat de beperking van onze vrijheid meer gevolgen heeft dan we kunnen bedenken. Ook voor andere relatievormen dan de meest gebruikelijke vorm. Tijdens de lockdown was er nog minder aandacht voor andere relatievormen dan anders. Ook beperkten de lockdown en de avondklok onze bewegingsvrijheid, juist in relatievormen die zo vanuit de drang naar vrijheid zijn ontstaan.
Swingers
Denk maar eens aan swingers, zij mogen officieel niet meer dan 1 persoon in huis ontvangen. In de polyamorie, waarbij meerdere liefdesrelaties naast elkaar mogen bestaan met medeweten van elke betrokkene, ontkom je niet aan het vermengen van verschillende groepen mensen met meer kans op corona. Tenzij je besluit het te houden bij één liefdesrelatie, maar dan ben je weer “mono” en geen “poly”. Ook de open relatievormen kunnen veel beperkter geleefd worden nu onze vrijheid beperkt is.
Vreemdgaan
Hoewel bedrogen worden met een ander bekend staat als één van de meest afschuwelijke ervaringen die je kunt hebben, heeft 40-75% van de mensen te maken met overspel binnen een vaste relatie. Ik praat dan ook niets goed, maar zie wel dat ook vreemdgangers te maken hadden met de beperking van vrijheid door de maatregelen vanwege corona.
Beweeg je vrij en LEEF!
Met dit blog wil ik bevestigen dat er veel meer relatievormen mogelijk zijn, dat niets ons vreemd is en dat we ons het beste voelen wanneer we leven vanuit innerlijke vrijheid zonder beperkingen, opgelegd door onze cultuur, opvoeding, conditioneringen of coronamaatregelen. Met dit blog wil ik buiten de kaders van relatievormen treden en oordelen verzachten.
Wil jij weten wie jij bent zonder al deze beperkende gedachtes, gevoelens en gedragingen? Maak dan een afspraak. Samen gaan we op zoek naar jouw kern en wie je werkelijk bent. Beweeg je vrij en LEEF!